Hıncım kelimelere yüklü, acım satırlara gömülü
Karabağ bağrına saplanmış hançer,
Vuruyor, yasa terk ediyor Türklüğü…

Kelepir kinin tortulaşmış ağdası
Sevgiye açılmış yumucaklara boşalır.
Nasır bağlamış kınalı parmaklar
Nasırlanmış yüreklerle paralanır.

Ak yüreklerde ak sütleri saklar Akça analar
Ve alperenler… Kahramanlık tüter.
Bülbül unutmuştur gülü, kana öter
Karabağ yas; kaba eller “yes” tutar.

Hüznün al cananlığı, al kanlara bürünür
Gönüllerden bir yol tutulup
Su dala yürüyende kan bahara yürür.
Sevi baharı ilkbahar, dertleşip durur.

Mülevves bulutlar Hazar Gölü’nü gölgelendirende
Gökçe ninelerin yüreğine kan süzülür
Bıngıldak seslerine hasret yamaçlar
Kalaşinkof kurşunlarıyla dövülür.
Parlak düşlerin hazer mevsimi inende
Mümbit ovalar nazar hasadıyla süzülür.

……

Balkanlardan Çin’e dün: Edirne’den Van’a bugün,
Bu darlaşan mekân, bu zulüm gören insanlar
Bosna-Hersek; Karabağ, Filistin, Kerkük, Kırgızistan.....
Belaları beyninde sızlatmaya mahkûm canlar
…….
Bunca yük ve imtihan
Ferahlat bizi ey RAHMAN!

S. Edip Yörükoğlu