********
*******
Səmanın boz ətəkləri
qıpqırmızı qan kimi,
Gündüz ölür gözlərimdə
əzab çəkən can kimi.
Günəş yığır saçlarını,
sanki,çimir çayda o,
Barmağımın ucundakı
qan ləkəsi boyda o.
O nə quşdu göy üzündə,
qanad çalmır,yellənir ,
İçimdəki haykırtılar
gah susur,gah dillənir.
Külək əsir,sığallayır
yarpaqların tozunu,
Çöldən yığır obalara
çoban qoyun-quzunu.
Yavaş-yavaş nanələrə,
yarpızlara şeh düşür,
Böbəcəklərin ayağından
toz üstünə zeh düşür...
Axşam olur,alatoran
döyük-döyük dolaşır,
Nə gündüzdən keçə bilir,
nə gecəyə bulaşır...
Şölə saçır otağıma
masam üstə yanan şam,
Tanrı mənə qonaq gəlib,
nəşəliyəm bu axşam.
Gəlib məni əff etməyə,
günahımdan keçməyə,
Nə şərab var,nə şərbət var,
nə qədəh var içməyə.
Bir az dua...gülab suyu
yarım şüşə,görəsən
Bəs edərmi,bu axşamı
barı yola verim mən?
Zülmət çökür odaların,
sarayların belinə,
Tanrı alır əllərimi
atəş kimi əlinə.
Çəkir məni səmalara,
ulduzların içinə,
Çəkir məni məchulluğa,
çəkir ulduz köçünə.
Eşidilmir göy üzündə
dilsiz qalan ahlarım,
Bir şam qalır otağımda,
bir də o günahlarım.
***