İÇİNE KAPANMIŞ GÖKYÜZÜyaklaş ben, bana yaklaş gözlerinin içine bak bütün dediklerin üstü örtük sen diyor sen almış başını, nerde kimbilir ben’i görmüyor çatmış kaşlarını ben iki yüzünü bir/e indirme çabasında yarım bir insanı tümlemek için dedikodu duvarını yık yaklaş iyice dokun teninin sıcaklığına bütün uzaklıkları dondur neden hava pusludur içine kapanmış gökyüzü bilmez mi ki dünya duraklıdır ara sıra simsiyah olsa da görüntü alanın aradan sızar güneş ışıkları bayrağını alıp alanları dolduran halk olur bazen bazen tazyikli suya meydan okuyan kadın! kimbilir kaçıncı yürüyüşünde kendine eşitlenir duygunla aklın yollarda ezilen ellerini toplarsın bir gül demetinde sunarsın dosta ekmeği hergün küçülen halkın katığı olur şiirlerin belirir alınlarında yıllardır silinen ay beyaza çalar ortalık sen çiçek çiçek doku kendini topla aklını desem, akıl hapiste susuz kaynamaz ki çaydanlık yeterince doldur suyu fokurdasın boşalsın buharından yalnızlık sen- benlik bitince ne/ler olur bilirsin birleşince iki yürek birliği kanıtlanır Tanrı’nın 31. 10. 2012 / Nazik Gülünay |