.

Kırıldı düş evimin camları
Yaşlı bir akşam çaldı avludan seni
Geç kalınmış sabahları gömdü serçeler yazgıma
Kulağıma fısıldadı küçük bir çocuk yağmurun şarkısını
Kılıç gibi keskindi siyah gözleri
Bakışlarına yenildim







Düştü elimden elma şekerim
Uçurtmam takıldı hercai bulutun peşine
Kötü üvey anneydi yaşam yırttı masal kitaplarımı
Yasaktı ülkeler yaralı güvercinlerin ilticasına
Hangi şehre uzansa gözlerim
Kana(r)dı bileklerim






Çok denedim ölmeyi
Neresinden asılacağım hayata bilemedim
Rüzgârın asası savurunca saçlarıma ilkyaz çiçeğinin nefesini
İntiharıma hiçbir rengi seçemedim
Çünkü hangi aynaya dönsem
Cam göbeğiydi
Aşk






“Bir okyanusta boğulmayı sebep kılamadım ölüme”
Tuzundan korktum acının, ürktüm yalnızlığın kokusundan
Babam öğretmişti duvarların ardında sessiz ve kimsesiz ağlamayı
Bu yüzden çok sevdim uçurum diplerini
Y a ş ı m c a, içtim avuçlarından küçük mutlulukları
(Soluttuğumca sana kederi)
Beni bağışlama; kendimi affetmediğim gibi...


de_soulmate