Yaman Dünya
Yorgun düşen bakışlardan arta kalan
Rengi solmuş suretimden düşen bin parça Kapıp gidiyor ömrümün aydınlığından, beni derde salan Yüreğimde beslediğim efkâr tomurcuklarının Bereketi yağıyor soysuz isimlerle Yetimim kendi kanıma En çokta doğduğum topraklara Bundan kararlıyım, suskunca Bir avuç ben bırakmaya Ezilmiş duyguların haykırışı büyük olur Ansızın vurur darbesini En içten isyanlarla duyurur sesini Korktukça yaşamın kara yüzünden Düşer elden avuçtan, kan revan bu beden Çekip eli eteği zindan soğuğu vurmuş bedenlerden Kabuğuna sarılmalı vakit çok geçmeden Ey canına yandığım dünya Dönüp dolaşıp çarpıyorsun ya Olur, olmaz zamanlar da Yanasın yıkılasın Böylesi dilsiz, bedeni toprağa saldın ya s.ç |