Gülümseyişine, gülümseyişim eş olsun evlat.... Anlatılması zor olansın ve iyi ki varsın.

Senin için, seni yazmak geliyor ellerimden, yüreğimden
Eksiksiz, anlatılmaz yanlarını dökmek bir çırpıda satırlara
Göğsümün üstünde tüterken özlemin
En sancılı zamanlarımda seni yazmak, tüm harfleri kullanarak
Tamamı sen olan cümleler olsun ezberimden dökülen


Canıma işlemiş sesinin tınısından dökülen ezgiyi
Ömrümün satır başından başlayarak yazmak


Beni benden alırken, gülyüzünde ki tebessüm
Boğulan sevdalara inat, dizilir aklımın hücrelerine adın
Kimsesiz kaldığım vakitlerde, varlığına sarılırım
Varlığımla sardığım gibi seni


Öyle derin bende yüreğin
Öyle fırtınasız ak kimliğin


Say ki ben sensiz hayata hiç gülmedim
Saklı kentin avuçları kadar sana olan sevgim
Büyüdükçe seni sevmeyi daha çok öğrendim


Şimdi gülümse
Geçmişe gömdüğün hüzünlere inat
Güldükçe düşerken ömrüme
Adın kadar her gün büyü yüreğimde
Dileğimsin, her yeni günde güneş gibi doğ yüzüme

s.c