Sayısızım
uzaklıklar yok olur gidişinle
belirsizleşir acılar sen çocukluğumda abaküste bile saydığım sayısızım hep bu yüzden büyüdü başkaları sen de kaldım ben çocuk sayısız aşınmışlıklarla aştım herşeyi bırakılmış yağmurlarla küçük ölümler içinde çabuk mutsuzluğumla mutluyum sana hiç yaşanmamış baharları muştulayan kış misali lazım değil mutluluk alıkoyamam kendimi düşünmekten ölümü aşkı kendimden geçerek sen misin yaralanmış çocuk öpüşü akşamlarıma uçan toz taneciğine arzulu ölümlerle sarararak çöken kağan işçen |