Sevdim ben....:)

Kapı Ardındaki Gülümseme

Sen giderken…
Kapının ardında kalan ben,
Kapı kilitli,
Gidersen ulaşılmaz olacaksın
Kalırsan belki bir boşluktan sızar seni özleyen sesim.

Sesimi gönderirim sana
Nefesimle en derinden
Kapının ardında kalan sesim,
Yetişir mi sana gidene kadar?

Uçurumun kenarındaki sessizliğimde
Bir kapı gıcırtısı ayrılık
Sen giderken ardından
Tüm kapılar aralık

Gözlerimden düşmek üzere sensizliğim
Buhar olur yokluğunun cehennem azabında
Çenem kilitli,
Ellerim kilitli sensiz avuçlarıma
Bir öksürük boğazımda
Ciğerimin sen yanında
Kopmakta parçalanarak

Kapı aralığı
Ardındaki uçurum
Giderkenki sesim kısık
Kapı aralığında kıstırılmış
Bastırılmış sesim,
Boğulmuş öksürüğümle
Ciğerlerimden çıkıyor adın
Paramparça

Adının dışarı dökülen hali
Hiç de tanıdık gelmiyor yüzüme
Adının parçaları karıncalar boğuşurken
Ağustos böceği misali izliyorum
Adın tanınmaz oldukça ciğerimin parçaları yenileniyor
Sûni bir sevinç dokunuyor dudaklarıma
Ardından gelen gerçek hüzün oturuyor gözlerime

Kapının ardında
Kalan bedenim uyuştu sürgün yüreğimin dikenli tellerinde
Fikirlerime batan telleri hissedemiyorum
Aklımda gezinen yabancı uyruklu düşünceleri tanımıyorum
Bu gidişin ardında oynanan filmin sonunu da biliyorum
Kapı açıldığında uçurum
Gözlerim çoktan taşındı uçurumun en dibine
Geriye bir tek düşmek kaldı
Düşlerimizden düşeceğim

Aklımın her çıkmaz sokağının sonunda
Giderkenki kapı çarpışın var
Ve sokağa çıkma yasağı
Çıkarsam eğer her köşe başında cellat
Çığlıklarım yenik

Kapı kapanır
Her kapandığında kapılar
Pencereler çarpar
Bir düzen devam eder
Ezelden beri kurulmuş yalnızlık

Yalnızlığıma eşlik eden kapı sesleri
Pencereler yetmez yalnızlığımı dindirmeye
Etrafı seyretmek ne gereksiz bir hareket
Yarın ölmeyi düşünenler için

Anneden kıza geçen bir terk edilme duygusu belirir hep
Her kapı kapandığında
Pencerelerin çarpma sesi yetmez unutmaya
Beklenen telefonlar gelmez
Her gün biraz daha yalnızlaşırız
Kapının çarpma sesi unutuldukça

Kapı kapanıyor
Arkasında gizlenmiş duygular sıkışık
Anılar sırılsıklam, kurtulma şansları yok

Bir güneş arıyorum yerdeki tahtalara uzanan bedenime
Upuzun seriyorum tüm gidişleri
Bir güneş arıyorum
Gülüşümü ödünç verecek
Gülüşümden soyunamazsam uyuyamam
Uyuşamaz yüreğim
Bırakmalıyım bu gülmeleri
Sahibine

Güneşten kalma bakışlarımla
Süzülüyorum uzaklara
Gülümsemeden
Ruhum göklerde



Yirmi Sekiz Eylül İki Bin On İki 19 00
Nevin Akbulut



KUtluyorum bu güzel dizeleri ve kalemi,
Sevdim eseri üstad haz aldım okurken
Kalemine yüreğine sağlık
Bahtın ve yolun açık olsun
Saygılar

bu şiirdi.......kutlarım

kalemine ve yüreğine sağlık sevgili şairim..,
güzel dizelerdi...umarım bu başarınız hep devam eder...
saygı ve sevgilerimle..

offf,kapı ardında ne çok şey bırakıyoruz oysa.. bayıldım şiire limonata tadında sevgiler..

ve hayat öykümü anlatıyordu yokluğun,
yoksul ve yetim,
sensiz atıyor bak yine betim benzim,
sessiz bir ölü diriltiyorum
tabut üstü ağıt çığlıklarında....

sus beyninin her hangi bir kısmına
düşmesin ayrılık,
vakitsiz şiirler düşer
vakitsiz sayfalar dolusu göz yaşlarımdan..

ve uçurumun kenarı rüzgarı gibi eserim
saçlarından,
saçların dolanır
gırtlağım daralır,
gözlerim kapanır,
kanım mı?
sensizlik düştümü akıla
donar kalır...

şiir şaire... kelimeleri hırçın bir tangodan, huzurun sarıldığı valse bırakan dizelerdi bunlar....
şiir okuduğumu düşünmüyorum siz yazdığınızda şairi okuyordum şiir vesile oluyordu şiirliğinize....

ve yine "şiir sevgiyle"