dört yanım taş duvar
onların sessizliğini seslemek
anlatmak yazdığım masallarını
taşların gizlice yer değişimini
görmezden gelirim kimi zaman
belli ki masalcılarının susmasını istemiyorlar
hani benimde işime gelmiyor değil
gülümsetmek gülümsemeye
susuzluğumuzu sulamak

masalcıları birazdan masasından
ayağında tek topuğu kırık
ayakkabısıyla kalkacağını
sırasıyla hepsine
iyi geceler deyip
karıncanın göz bebeklerine bakıp
geldi mi?
diyeceğini ve cevap hayır olsa da
onu arayacağımı biliyorlar

duygu seslerimi duyuracağım
ayakkabımın çivi sesleriyle
mermer zeminin dudaklarını
seni öpercesine hasretinle kanatacağım
değeri ne olur burada ol diye
hep sürünecek sana

odalar bomboş
yataklar buz fuşya
yataklarda tek bir yastık
hepsinin bir yanı topal
seslenmem isminin ilk hecesini
mumları titretir
söyleyemem tüm adını
dizlerim yürek canımın
hıçkırıklarıyla dalgalanır

her gecem
nabzım asma duvar saatti
her gece üçte bülbül öter
geniş büyük pencereler
ferforje güllerin pas kokusu
geceye dağılır
rüzgar çözer topuzumu
bir yıldız kayar göğsüme
adının tüm hecesini heceletir
dalga dalga diz çökerim
sensizliğe

sekizocakikibinoniki

Nilüfer Kozoğlu