Ben dilsiz bir cezayir sokağıyım yar
Herkez çiğneyip geçiyor sırtımı
Dişlerini sıkıyor harflerim
Canım acımıyor dersem yalan söylerim
Yalnız senin çiğnediğin yerde morartı var




Gözlerine sakladığım bir şehirdi bütün bu kalabalıklar
Tenha bir köprü olmalıydı oysa kaşlarının arasında
Ve ben bir ucundan diğer ucuna geçene kadar
Beklemeliydi zaman
Yağmamalıydı yağmurlar





Bir martının elveda deyişi çınlıyor kulaklarımda
Sokakta simit satan çocuklar
Sahici bir düş arıyorum odamın duvarlarında
Boğuk bir rüzgar sesine karışıyor panjurlar
Yalnızlıktan ölmek üzere olan bir balkonda
Çamaşır ipine asılmış
İntihar ediyor umutlar





Yine bir hayal işte ve yine şanzalizede
Yürüyor birbirinden habersiz iki gölge
Birbirine gül veren gölgeler görüyorum yar
Adamlar sigara izmaritlerini öldürüyor
Hüzün doğuruyor kadınlar




Ben hep aynı yerde o sahipsiz rıhtımda bekliyorum
Sen gelmiyorsun diye surat asıyor yıldızlar
Az sonra bir azrail itebilir beni denize
Yüzme bilmiyorum haberin olsun
Yüzme bilmiyor yakomozlar




Biliyorum şimdi gitmeliyim paltomu asıp saçlarına
Daha fazla dillendirmenin anlamı yok acizliğimi
Kar yağmayacak bu senede ıstrancaya
Isıtmayacak tenini hiç bir şiir ve hiç bir şehir
Buz tutacak yine kalbin
İsmim asılı kalacak dudaklarında