Boşluğa Bırakılan Karanfil
.
Ey mavi damarlı boğazından çarmıha gerilen deniz susamı Asyanın göğsünde kaktüs dahil her şey biten mabedim sonsuz kanatlı anka ey canı ciğerim ince sızılar bırakarak ölümlerden ölüm beğenen müşfik tenim ey ezildikçe yeşeren çayır değerli ülkem ezgisi derinlerden gelen koskocaman sessizliğim şaşkınlığım s e v g i l im ey bağrına yumrular dizilen muhteşem a ğ ı t ben ki hem kızınım hem oğulun hem sultanınım hem çulsuzun bak bu da benim yaramdır vahded i vücudu Allahın ey ha desem ağzıma çullanan bedir in. in ki tıka basa ağudur gözlerimdeki ihtiraslı bu çukur in ki hiçbir âşık gelip deşmemiştir bu anlamsız tufanı ey mağfiret eşiği bağımın Sümbülleri, tarumar obaları, dağılmış aşiretleri aştım da geldim sâde karartısı kalan bu islenmiş ocağa ey neşteri gözünde Hızır aleyhisselam avucunda çareler gizleyen hekim kardeş ölümü yasal kılan fatihi süphan ey hükümsüz kalan ahdi kavmimin Mahmut Esat’ın hadsizliğine sığınan kolanyal yıkımı milliyetimin h a t ı r l a s a n a beni ben ki kendimden önce hep senim hep seninim uçsuz kanatlarımla okşamaktayken evreni ç a r e n i m . |