sen gittiğin zaman
öfkeli rüzgârlarına tanık olurum bu şehrin
sokak levhaları uçuşan mahalleler
evler görürüm kapılarını hırsla çarpan
adressizliğim uçuklar dudağımda
dökülür yırtık ceplerimden
çocukça titreyişler





içinden bir *sen geçmeyen bu hayatın ana arterinden
bir el işaretine bakar otostop çekmek aşkın uçurum kenarına
bilirim orada en çok ölümsüzlük çiçekleri vardır
kayıp şehirlerine ağlayan yüreğimin kimsesiz misafirleri
(ve sarışın şiirleri(m)dir)
ki onlar; mum ışınğında yitik kentler bulur.








sana dön deme yasağındayken
dudaklarıma vurduğun sus mührü
tedavül artığı hükümsüz bir anı şimdi
(sana ihtiyacım var
hangi surette gelirsen gel
ister kızıl bir akrep ol sok sessizliğimden
ister zalim bir eşkıya
çek kirpiklerimden
ölüm emri/m ol
yazıl alnımın ortasına
şenlensin yazgım!
yeterki götür beni bu cehennemden
her yer yalan
ve her çatışmada vurulan doğrularım)
vur!
sağ bileğimden
elim kalbimin hakimiyetinden kurtulmalı ki
yazmayayım gözlerini




sen gittiğin zaman
geceye çoğalır müzik kutumdaki balerin
penceremin altında Vivaldi
başlar acının valsi
süpürmek ister o hırpani lodos
zulamdaki ümitleri






su topladı bulutların gözleri
şimdi
her yer eylül
ve hırkası yok yarının
hadi kâhin bir sihir yap d u b l e olsun
yağmurlar ç/ağlasın
dolsun kadehleri hüzün kuyularının
sızalım omzunda kalabalık şerefelerin
(kaybolmuşluğumuza)
bir daha
...bin daha

oysa
yalnızlık nasılda ikimizdi...





de_soulmate