Can Verdik
aklımda ay söylenceleri
yanı başımda sessiz vedalar kapımda ayaz vurmuş kehribar yalnızlıklar can havliyle geçirip dişlerini ömrüme bir akrep daha öldü az önce maya takvimleri göstere dursun kıyametleri çözüldü sukutunun alametleri an ömrüme dokundu gün batıdan doğdu söylenmemiş sözlerin sırrı ifşa oldu uzayan kelimelerin boşluğu ölü toprağıyla doldu yüreğimde büyütüyordum seni üç noktayla çoğalıyordun ruhumda yürüyorduk sonsuza bugün mim koydum adının yanına not düştüm günceme doğduğu gün öldü diye nasılsın görüşmeyeli, diyerek bozup sükûneti lâl olmuş yüreğimle diline dolanacak en basit suali beklerken "nasılsın" demeyi akıl edemedin diyordun ki "tutuldum" yalandır tutsak olduğun insancıl duyguları öldürdüğünde can verdi aşk 14 Eylül 2012 – Zeynep Özmen |
eserinizi kutluyor saygılar sunuyorum..