Sessizlik İçinde Sessizce Mimlendim
sukut ettikçe sen
sessiz harfler tarafından örselendim gürültüyle ismini ünlerken kalbim kalın bir ayraçla kesildi yolum sessizlik içinde sessizce mimlendim sen gideli kadim zamanların yitik yolcusu gibi tutuldu, lal oldu dilim sükûna uğradı bütün harflerim ses vermez oldu harekelerim terk etti mahrecim elleri şiir kesiği ahraz çocuklar büyüyor içimde kaderleri benziyor kaderime hangi harf ses olur hangi kelime nefes olur hangi cümlenin gücü yeter çaresizliği anlatmaya yara aldı yirmi dokuz neferim üfle bir harf diyorsun yüreğime em olsun nefes olsun üfleyemiyorum üflersem tutuşur çelimsiz dal üflersem ateş yanar aşk ateşten kor üflemiyorsam sebebini kendine sor 22 Aralık 2012 – Zeynep Özmen /şeb-i yeldada sustun kaderimin miladı oldun/ |