Kaygı
Sarıp kifayetsiz kelimeleri birbirine
Kement yapıp güneşsiz günleri Ortalık yere salmak vardı Kıvılcım sız düşleri Masalsı günlerin seyrine dalıp Ufuksuz yarınlara selam duruyorum Dumansız Bölünen uykularıma isyan edip Geceye yazıyorum kendimi Noktasız Toplayıp her kulaçta ömür deryamı Susarak izliyorum Önüme serdiğim siyah beyaz fotoğrafları Ağlamaklı Düşünüp, düşlüyorum Hiç büyümek istemeyen çocukluğumu Dönemiyorum Omuz salladığım umursamazlığıma Oyuncak olmuş hayallerime kızıp Küsüyorum Her adım da düştüğüm karanlık günlere Sahipsiz bıraktığım gençliğime Sil baştan yazamıyorum Korkuyorum her gün acıyı görmeye Susuyorum, susuyorum… s.c |