10
Yorum
10
Beğeni
0,0
Puan
1536
Okunma

soluk soluğa bendeyim işte
az yalnız kalırsam sizde
gece dişli kanatlarını puslu karanlığa
takmış, işini bitirecek belki
kımıldayamayan canlının
durup, ayaklarıma bakıyorum birbirinin üstünde
birinin altta kalması gerek
dik durması için sırtın
bir elimin tutması gerek sanki ayağı
tahtaravalli dengesi
ille, kimsenin söylemediği sözleri
ışıklar sönmeden önce
yazmam gerek
dalmadan sonsuz uykuya
umutları taktım göğsüme
bembeyaz karanfiller
adının her harfini kutsal kelâm gibi yazdım
yararak toprağın karnını
gülümsesin istedim insan
çözülsün o çetrefil düğüm
ayan sendin geceyi
değildin bir yıldız kayması
ya da göz yanılsaması
kaç kent ışıkla geçtin yolumdan
daha bütün gecelerime yeter
soluk soluğa sendeyim işte
bütün yanlışlıklar insana özgü
önce ilk adımı atıyorum, sonra ikinci
başlıyor aşkla yürüyüş
elma dolu sepetim
çıktığım bahçeye yine döneceğim
herkes gibi
daha ne pıtıraklı yollarım var
önümde kuyruğa girmiş pek çok insan
her insan bir ışık ekliyor
her ışık kaç insan
8. 4. 1987 / 20. 8. 2012 / Nazik Gülünay