Duruyorduk

glenay

5,0 / 20 kişi ·15 beğenme · 23 yorum · 1678 okunma

Önceki Şiir Sonraki Şiir

Duruyorduk

duruyorduk
sessiz ve umarsız bir gece
köpekler havlıyordu
soluk alıp verirken yarı ışık odada
evimizin önü karanlıktı

tiz, dağları delen şarkılar söylüyorduk
hiçe sayıyorduk. var olan karanlığı
sokağa bırakıyorduk avuç sıcaklığında gülü
bir öpüş bir gülüş düşüyordu kimi gün
taş ayakların değdiği yola
savruluyordu ellerimizden
umutsuzluk ayrılık ölüm

duruyorduk
güneş iliklerimizi ısıtır can, diyordu kimileri
gülüp geçiyorduk
daha sıkı bürünüp giysilerimize
şalvarımızın paçaları toprakta
su arıyorduk

savaşlar oluyordu bir yerlerde
bizim savaşımız kendimizle
işimiz gücümüz direncimiz
savaş geçmişti bizim için, tarihti
gerçek savaş yaşamamızdı

her bahar sarı kır çiçekleri açıyordu
taşlı çalılı yollarımızda
yenerek gelecek korkusunu
atıyorduk ilk adımı
taşlı tarlanın bahar yüzüne

eğiyordu selvi kavaklar dallarını
sallanıyorduk
işe yarıyordu çalılar
sorguya çekiyordum ellerimi beynimi
ne işe yarıyorsun?

yüreğe dikilen gül
parmaklarımın kavradığı kalem
düşlerimin bayramı yar
dört duvara kapanan insan

ne işe yarıyorsun?

duruyorduk
bir ucunda dünyanın
el fabrikasında un öğütülürce eller
öğütülüyorlardı

yurt elleri
yar/eller

kıvanıp bitimizden paklandığımıza
kurtulduğumuza veremden
karanfil takıyorduk şapkamıza
sıkıca kavrayıp pilli radyoyu
gâvurca müzikler arıyorduk
cızırtılarda

gâvurun işini yarılayıp

yankılanıyordu
meşe yüklü dağlarda
kekik kokulu türküler

oyy anam oy!

sevdan deniz gibi, yürekli
ölüme karşın dimdik
tomurcuklar bıkmadan açıyordu nisan’da
büyütmeye çalışıyorduk çocuklarımızı
küçülmeye başlıyordu düşlerimiz
kırışıyordu alnımız
göz altlarımıa yerleşiyordu halkalı izler
duruyorduk

alt alta, üst üste
sağda, solda
yukarıda, aşağıda

herkesin doğrusu yine en düz
kimimiz şehit
kiminin ölüsü süpürgelik
kan oturuyordu ağlamaktan gözlerimize
altta üstte aşağıda

kim yığıyordu yüksek yoz tepeleri
bu kof yağmurları kim yağdırıyordu
gitmiyordu ülkemden ölüm davulları
çalıyordu, güm güm güm
duyuyorduk uzaktan
sağda, solda

değişiyordu annelerin ninnileri
uyumasın yavrum uyumasın

duruyorduk
büyüyordu korku
adım atmaktan , çabuk
yere inip bakıyordu gökkuşları
çalımlı adımlarla
yaratmışlar sanki dünyayı

siyah kuyruklu arabaları
söndürüyordu
söylenecek sözlerin yıldızını.
çekip gidiyorlardı
döküm döşek ortalık

içi kurumlu siyah adamlar
eziyordu
dağ çiçeklerini
çiçekler güneşe aşık
göğün mavisine
yağmura

dağ katlanmaz
silâh seslerine
acı noktalı ölüme
bir gün katlar kendini
içini gösterir

giremez
öyle kurumla, kurumlu adamlar
ezemezler kadımalakları
dağlar geçer birbirine
dağlar canlıdır
çiğdemine sahip

durmaz sallanır ekinler
her şey yeniler kendini
duruyorduk
kimse bilmiyordu
haritada yerimizi!

eski şiirlerimden/ Nazik Gülünay

Şiiri Değerlendirin

Şairin Önceki Şiiri Şairin Sonraki Şiiri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Duruyorduk şiirine yorum yap

Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

Duruyorduk şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

Bandırmalı , 5 puan verdi

11 Ağustos 2012 Cumartesi 13:10:54

Özüyle sözüyle dört dörtlük bir eserdi
duygulu ve akıcı,gönül sesinizi kaleminizi
kutluyor saygılar sunuyorum..

Bu yoruma 1 cevap yazılmış.

glenay , şiirin sahibi

11 Ağustos 2012 Cumartesi 14:02:38

Güzel yorumunuza çok teşekkürler,

selâm ve saygılar..