O gece..



Bir yanın istiyor, bir yanın istemiyordu

beni bıraktığında..

O gece…



Dışarıda beni bekliyordu acılar

yüreğime hedeflenmiş sayısız oklar gibi

ve kanatırcasına söküyordu rüzgar

üzerimde Mavi’nin 392 günlük kokusunu…



Oysa o gece..

Nice düşler vardı avuçlarımda

Gözlerimde sonsuz bir aşkın

Bazen yaramaz

Bazen masum gülümseyişi

Ve dudaklarımda

Yalnızca

Ve sadece

Sayısız “SENİ SEVİYORUM”lar…



O gece..

Kapıyı kapatırken sen

Karanlık merdivenlere saçıldı

Yüreğimdeki tüm umutlar

Ve bir kara girdap açıldı

Anlamsızlığın denizinden

Bir bir kayıverdi ellerimden

Renkli balonlar gibi keşkeler…



O gece..

Biliyordum son Haziran gecesiydi

Benim için nice anlamları olan

Bitmeyen bir romanın son sayfasıydı

Yüreğimse bütün çiçekleri solan

Ölü bir çiçek bahçesiydi.



Ve o gece……

Anlıyordum..

Sadece sonsuz hayalleri olan

Ve hiç ama HİÇBİRŞEY yapmayan

Kupkuru bir ağaçtım..

Sönen bir yıldız,

Biten bir mısra,

Notaları tükenmiş bir şarkı,

Tek damla kalmış bir kadeh,

Güneşi gitmiş bir mavi,

…..

Ve bir mektubun son sözcüğü;

Kenarda bırakılmış yalnız bir “HOŞÇA KAL” dım.