Bazen
yazmak istersin yazamazsın...
bir düşüncenin kıyıcığında
en olur olmadık hayallere
uzanır gidersin...
Konuşmak istersin
konuşamazsın...
Mayalanmış bir hamur gibidir yüreğin
kabarır gidersin...
Önce yaşadıkların gelir aklına..
Sonra yaşayamadıkların,
kaçırılan onca fırsatlar...
Islak bir sabun gibidir mutluluğun elleri
ve düşlerinse elleri yoktur
Hep uzanırsın ama hiç tutamazsın.

Bazen
kaçmak istersin kaçamazsın..
en uçsuz bucaksız kaçıştır yalnızlık
En olmadık anda yakalar seni hüzün
Birdenbire boşalıverir dünya
Bir bir dökülür avuçlarına umutlar
Upuzun bir masal gibi gelir sana
kimsenin yaşayamacağı kadar
kısacık çocukluğun...
ve gençliğin
dupduru bir gölün üstünde
ıslık ıslığa bir fırtına
ve gençliğin
yaşanamayan bir sevginin
mutsuz müebbet mahkumu.

Bazen
yaşamak istersin
yaşayamazsın..
Beyaz bir perdedeki bir filmdir
yaşamak istediğin..
SADECE SEYREDERSİN.
Ortada kalmış yazgısız, renksiz bir zamandır
akıp giden..
Ne akşam, ne sabah, ne kış,
ne de yazdır yaşadığın.
Yanaklarını doyasıya ıslatıp
ağlamak istersin,
ağlayamazsın.

Kızgın, kupkuru iki koca çukur gibidir
gözlerin
ve yüreğin yok gibidir
Sönmüş bir yıldız gibi belirsizce
ölmek istersin,
ölemezsin.

Hakan Zengin