PARMAK ve PİYANO
Özlem konar kapılara
Yaralanırım bir başımayım Zulamda senden gizli söylenir türküler Her gece çalarken keman İncedir çiziğindeki derin yaralar Son zamanlar sonbaharımsı Kayıp giderken avuçlarımdan Sarkaç olup sallanır idam ağaçlı geceler Yarım kalırım bu geceki ay gibi Aklıma geldiğinde kesilir nefesim Düşlerim kanatır uykularımı Çarpılırım İkiye katlanırken sen Bölüdenürüm ruhum bin parça Saçılır IŞIKların Bir hüzme düşerken ellerime Parmak uclarım uçurumlar açar Piyanonun tuşları vurulur tarihime Kazınır notalar ikimizi çizmeye Saplanır si sesi bulutlara Çırpınır deniz sevmelerimde Çalınır mayasız yosun gözlerimde Ucuz bir şiir çıkarken dilimde Dalgalanır bir yanım saçlarına karışır Suskunluk dudaklarımı sular Piyano gibidir yüreğim ritimsiz An gelip boğar anılar An gelir vurulur notlar Geriye sen bir ben kalır Kaldırımlarımız taşırken ayak izlerimizi Kırlangıçlar yuva yapar baktığımız tavanlara Toprak ve öpücük Ölü bir mezarlıktır hayat Suni teneffüs saatleridir arasıra aklımızı kılan Sol yanım senli sonbahar Düşerim piyanosundaki tellerin üzerinde Vurulurum senli her notada Yaprak dökerim akdenizinde Dalarım sonsuz uykularıma Kirpiğimde kan damlası senle... |
Bu şair hep mi güzel yazar ...
Sevgimle ...