Elle tutabildikten sonra hamamböceğini, hatırladımotobüs tam zamanında indirir ya yolcularını yalana bak, saat öğlene yakın başlarmış tüm alımlar para almasalar, hadi neyse ah sevdiğim kediler değil de, aymazlığım beni tırmalar saat on ikiden sonra jilet gibi kesince kokun beni tam ortadan üst komşu az daha romantik olursam, adın bak çıkar minarede gaye diye gömleğimin pantolon içinde olmasına özen göstererek sil senli kokan mendille benli terleri bu arada eski arkadaşlar renk değiştirdikçe yıllar, pek de ırak olurlar ve gardiyanlar artık hamamböceklerinden dahi tiksinmeden, avucuma alıp onları birkaç bacağının da kopmasına sebep olup, gazi yapıyorsam beyefendileri hiçbir üzüntüye de takılmayıp, koşmam lazım birkaç yılım kayıp patavra sancı narkotikçiler arasında kayıp bir kent iken potpuri kalça lekelerinde bir kadın gömüyorum kalbimin en derin kuyusuna kendi gelip çıkartmalı kendi deniz kokusunda nasıl olsa her dil, yazarıyla çoğalır aşk da yarıyla sarmalı |
Gardiyan-hamamböcek-leri-gazi-narkotikçi-kadın-kalp-derin-kuyu-
Yazar yazım diliyle kelimelerini bir eksiltiyor, bir eksilttiğinden yeni bir maden doğuruyor.
Yüklemler özneleşiyor- çiçek açıyor.
Özne güzel.
Güzel de, açan çiçek zamansızsa o düşündürücü işte.
Rüyamda görsem, hayra yormam!