Kirlendik ÇocukŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Büyümekten korkmayan çocuklara...
Hep çocuktuk aslında
Dünyanın kirlilikleri arasında Temiz yanımızdı Kirlendik Büyüdükçe yaşımız Gökyüzünün mavilikleri gri Sarardı çimenlerin yeşili Ekmek kokusu yitirip Su yosun kokar oldu Selamını getiremez olduk Yol üzerinde gördüğümüz Yaşlı amcalardan dedemize Anne hatırını soran da kalmadı Komşu teyzeyi gördüğümüzde Biz büyüdükçe İnsanlar kirlendi Çocuk yanımız, masum ve sessiz Hiç büyümeseydik Sokağın çamuruna bulanmış eller Kan kokmasaydı Kırık kalsaydı oyuncağımız Özenmeseydik Büyük ağabeylerin karanlık dünyalarına Ablaların sosyete kokusuna Çocuk ellerimiz gök kuşağı çizseydi Bulutlara sarılmış martılarla Hep çocuk kalsaydık Saman kâğıdı ve kurşun kalem olsaydı Bugün yazdığım her satır umut koksaydı Büyümeyen yarınlara… s.c |