Sinsi övmelere faydalı yermeleri tercih edecek kadar aklı başında adam azdır. LA ROCHEFAUCAULD
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
gözünü g/özümde unutan kuşlar
Mehtap Yıldız
5,0 / 19 kişi ·11 beğenme · 9 yorum · 1822 okunma
gözünü g/özümde unutan kuşlarŞiirin hikayesini görmek için tıklayın bir düş sevdim ölü kuşlar sokağında ve dört kitaba adanır gibi iman ettim aşka üstü açık rüyalar görüyordum hep karanlık uykular birikince her gece boğazıma yalvardım tüm insanlığa dualarca peygamber sancısı bir sabırla aşkı gömün artık kurtlanmış sadrıma ben üşürüm körpe kumrular gibi vurulmuş dalımda savaşa uyanmış vakitler hep bir mağma ve denizin elleri ırmaklarımı boğunca yatağında asarım davamı lambasız kalmış İstanbul şakağına ama korkuyorum bu karanlıkta işte b/as beni telaşlı b/ağrına orantısız gece kan kusuyor içime merhamet koş durma içim bir ölü(m) meydanı anne sen yoktun göğü yırtan adımın kaynayışında ne yıldız ne mehtab”ın şavkında bulamazdım izini gün gece aransam da sürüm sürüm bu yel yüzünde ezanlar keserdi duaya bakan çorak yüzümü her defasında ondan güneşin omuzları terlerdi çöl karanlığımda ve geceler umut ışığımı yeminsiz bir inkarla yutunca ben yine seni taşırdım cansız bir kelebeğin çıplak kanatlarında zamanı kuşatan semanın lamekan katına derviş çilesi bir susuşla adını çaldığım masalların final taşında sevinirken ölüm yıkanırdı cesedim ruhsuz bir mevtin nokta başında ve ben ölemezdim her defasında hayat ve adın arasında şeddeli kalınca gelmesin dilerdim yeni bir sabah daha gelmesin v”av yutan sancıma gündüzler değmesin artçı kâbuslar bir fırtına gibi uyanırdı içime atardı seni şahdamarımda kal diyen bir kahır la çığlık bir dua ve tutardı kalbimi her gece ellerin birde başımın omzunu g/özlediği kadar müntehir o sessizlikte çöz beni ve sev ölümün kördüğüm sesinde soluğum olsun sana pan/zehir ya da boş ver geç aldırma sevme artık vesair bir masaldı kader annemin yüzümü öptüğü kadar yağmurları ucu ucuna bağlardım her geçen dün bilirsin mi bu günün kuraklığı sızılarımı yarına b/asınca düşlerimize son bir yağalım belkisin de diyordum hani aylardan telaşsız bir haziran düşerdi aramıza mevsim kabuğunu soyunca bu yorgun baharda dikenler çıplak bir ağrı olurdu ay temmuza koştukça ve çökerdi içime heybetin seni özlediğim her anda cennet kadar uzaktın cehennem rengi suskun oysa belliydi hükmü ateşin adresi bana ondan kovulurdum secdelerimde mahzun bir azarla akıllı uslu ağladıkça sana susardım aşka mecburdum anla önüm ardım dört yanım Mevla yer ile gök arası bir çığlık kopardı sonra damlalar üstümüzden müteessir kovulunca yıldırım yağacaktı birazdan belli ateş bile toplanmıştı kül yuvasında sema dilsiz bir şairdi yerinde meleklerin yurdu yine hep çile şahit olacaklar bir yeni ölüme daha az sonra merhamet göçerdi mavillikden ebedi o kinle umut ağacına son balta değince hapsolurdum kara bulutların göz çukurlarında ezilirdi içimde can kusan bir Leyla beklerdim toprak gibi gururla gelecek olanı ve hayat köprüsüne bir duhan daha inerdi terk ederdi yer yüzünü nehirler öyle sessiz lal akardı yüzüm uzak pencerelerde bakarken yaşam gözlerimin çapı bir kıyam kadar şekilsiz ve birikmesin diye içimize yeniden sesimiz boğazımda kördüğüm bir hıçkırık rengi b/akardım renksiz artık bil ölemiyordum sensiz ecelin elleri neden böyle çok hissiz zamanın rikkatinde kırılırken hüzün romatizması azardı içimdeki rüzgârın ezip geçerdim sana bakan yılları hiç aldırmadan boğum boğum haykırarak duy beni derdim yar(a)daşım la içerdim adının söz yaşlarını içimde dua dua kuşlar derdim yine kuşlar en büyük derdimiz bölünürdüm muzdarip bir savruluşla ve nihayet senden habersiz şiirlerce sana sığınıp satırlarında s/inerdim en son dudaklarında kan/ayan “kün” sokağında kırılırdı serçe parmağı göğsümün tam ortasından acılarına bulanarak yelkovan kuşları yırtardı içimde seni ve sana koşan zamanın sesini gömerdik damarımda öylesi kanamalı Kudüs”ün organik gülüşü gibi yaralıyım işte böyle çileli taşınıyorum yine anlayacağın seni alnımın yazgısında gürlerken sana ömrüm toprağın günahı ne çok diyorum nasıl bir aşiyan bu çözemiyorum ne çok ceset kokuyor ellerim bu gün intihara teşebbüs ettiğinden beri her dün seni bir cinayet gibi günbegün karmaşık sevdim ki biliyordum kavli suçumdun ve ateşlerce günahında ayan büyüdüm bunu da biliyordun ve bir çocuk daha gömüldü içime gördüm suçlu artık kader değildi seni kederle tövbede söndüm kapısı örtüldü sana bakan ellerimin artık öksüz sün bundan çok fazla eminim bu sana son sözüm unutmadı beni ölüm sende unut (y/an)ma sevgilim çünkü bu sabah düş yiyen kuşlar sıcak bir teni toprağa gömdüler ve Annemin h/içi kadar sevip bana acımadılar HA”y olan durma cevap ver bana kanatları(m)nı takacak kim var parmaklarım s/onsuz bir gök bu aralar ararda öyle bir arar uyanın artık diyorum uyanın kuşlar ödenecek borcum var yaşımca yaşadığım kadar ... MHD |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
gözünü g/özümde unutan kuşlar şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
gözünü g/özümde unutan kuşlar şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Yorumlar
Cevap Yaz
oku diye başlamıyor mu tüm kitaplar
aşkı oku diyorlar belki
hangi şiire çarpsa gözüm bu üç harften gömlek giyiyor beynim.
sukedim
bizimkisi yokuş tırmanış inişi görmeye görmeye hemiide...
seviyorum dans eden kelimelerini.
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
aşkı oku diyorlar belki
hangi şiire çarpsa gözüm bu üç harften gömlek giyiyor beynim.
sukedim
bizimkisi yokuş tırmanış inişi görmeye görmeye hemiide...
seviyorum dans eden kelimelerini.
Mehtap Yıldız(.
seviliyorsun da bahar gözlü
kalbimcesin...
seviliyorsun da bahar gözlü
kalbimcesin...
türkmendağlı
5 Haziran 2012 Salı 22:46:48
bir düş sevdim ölü kuşlar sokağında
ve dört kitaba adanır gibi iman ettim aşka
üstü açık rüyalar görüyordum hep
karanlık uykular birikince her gece boğazıma
yalvardım tüm insanlığa dualarca
peygamber sancısı bir sabırla
aşkı gömün artık kurtlanmış sadrıma
ben
üşürüm körpe kumrular gibi vurulmuş dalımda
savaşa uyanmış vakitler hep bir mağma
ve denizin elleri ırmaklarımı boğunca yatağında
asarım davamı lambasız kalmış İstanbul şakağına
ama korkuyorum bu karanlıkta işte
b/as beni telaşlı b/ağrına
orantısız gece kan kusuyor içime
merhamet koş durma
içim bir ölü(m) meydanı anne
sen yoktun göğü yırtan adımın kaynayışında
ne yıldız
ne mehtab”ın şavkında bulamazdım izini gün gece
aransam da sürüm sürüm bu yel yüzünde
ezanlar keserdi duaya bakan çorak yüzümü her defasında
ondan güneşin omuzları terlerdi çöl karanlığımda
ve geceler umut ışığımı yeminsiz bir inkarla yutunca
ben yine seni taşırdım cansız bir kelebeğin çıplak kanatlarında
zamanı kuşatan semanın lamekan katına
derviş çilesi bir susuşla
adını çaldığım masalların final taşında sevinirken ölüm
yıkanırdı cesedim ruhsuz bir mevtin nokta başında
ve ben ölemezdim her defasında
hayat ve adın arasında şeddeli kalınca
gelmesin dilerdim yeni bir sabah daha gelmesin
v”av yutan sancıma gündüzler değmesin
artçı kâbuslar bir fırtına gibi uyanırdı içime
atardı seni şahdamarımda kal diyen bir kahır
la
çığlık
bir dua
ve tutardı kalbimi her gece ellerin birde
başımın omzunu g/özlediği kadar müntehir
o sessizlikte
çöz beni ve sev ölümün kördüğüm sesinde
soluğum olsun sana pan/zehir
ya da boş ver geç aldırma
sevme artık vesair
bir masaldı kader annemin yüzümü öptüğü kadar
yağmurları ucu ucuna bağlardım her geçen dün bilirsin mi
bu günün kuraklığı sızılarımı yarına b/asınca
düşlerimize son bir yağalım belkisin de diyordum hani
aylardan telaşsız bir haziran düşerdi aramıza
mevsim kabuğunu soyunca bu yorgun baharda
dikenler çıplak bir ağrı olurdu ay temmuza koştukça
ve çökerdi içime heybetin seni özlediğim her anda
cennet kadar uzaktın
cehennem rengi suskun
oysa belliydi hükmü ateşin adresi bana
ondan kovulurdum secdelerimde mahzun bir azarla
akıllı uslu ağladıkça sana
susardım aşka
mecburdum anla
önüm ardım dört yanım Mevla
yer ile gök arası bir çığlık kopardı sonra
damlalar üstümüzden müteessir kovulunca
yıldırım yağacaktı birazdan belli
ateş bile toplanmıştı kül yuvasında
sema dilsiz bir şairdi yerinde
meleklerin yurdu yine hep çile
şahit olacaklar bir yeni ölüme daha az sonra
merhamet göçerdi mavillikden ebedi o kinle
umut ağacına son balta değince
hapsolurdum kara bulutların göz çukurlarında
ezilirdi içimde can kusan bir Leyla
beklerdim toprak gibi gururla gelecek olanı
ve hayat köprüsüne bir duhan daha inerdi
terk ederdi yer yüzünü nehirler öyle sessiz
lal akardı yüzüm uzak pencerelerde bakarken yaşam
gözlerimin çapı bir kıyam kadar şekilsiz
ve birikmesin diye içimize yeniden sesimiz
boğazımda kördüğüm bir hıçkırık rengi b/akardım renksiz
artık bil
ölemiyordum sensiz
ecelin elleri neden böyle çok hissiz
zamanın rikkatinde kırılırken hüzün
romatizması azardı içimdeki rüzgârın
ezip geçerdim sana bakan yılları hiç aldırmadan
boğum boğum haykırarak duy beni derdim yar(a)daşım
la
içerdim adının söz yaşlarını içimde dua dua
kuşlar derdim yine kuşlar en büyük derdimiz
bölünürdüm muzdarip bir savruluşla
ve nihayet
senden habersiz şiirlerce sana sığınıp satırlarında
s/inerdim en son dudaklarında kan/ayan “kün” sokağında
kırılırdı serçe parmağı göğsümün tam ortasından
acılarına bulanarak
yelkovan kuşları yırtardı içimde seni
ve sana koşan zamanın sesini
gömerdik damarımda öylesi kanamalı
Kudüs”ün organik gülüşü gibi
yaralıyım işte böyle çileli
taşınıyorum yine anlayacağın seni
alnımın yazgısında gürlerken sana ömrüm
toprağın günahı ne çok diyorum nasıl bir aşiyan bu çözemiyorum
ne çok ceset kokuyor ellerim bu gün
intihara teşebbüs ettiğinden beri her dün
seni bir cinayet gibi günbegün karmaşık sevdim
ki biliyordum kavli suçumdun
ve ateşlerce günahında ayan büyüdüm
bunu da biliyordun
ve bir çocuk daha gömüldü içime gördüm
suçlu artık kader değildi
seni kederle tövbede söndüm
kapısı örtüldü sana bakan ellerimin
artık öksüz sün
bundan çok fazla eminim
bu sana son sözüm
unutmadı beni ölüm
sende unut (y/an)ma sevgilim
çünkü bu sabah düş yiyen kuşlar
sıcak bir teni toprağa gömdüler
ve Annemin h/içi kadar
sevip bana acımadılar
HA”y durma cevap ver
bana kanatları(m)nı takacak kim var
parmaklarım s/onsuz bir gök bu aralar
ararda öyle bir arar
uyanın artık diyorum uyanın kuşlar
ödenecek borcum var
yaşımca yaşadığım kadar
...
MHD
Mehtap Hümeyragül DALLI (Lavi_(n)_Su)
Emek çekilerek yazılmış güzel şiirinizi kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.
ve dört kitaba adanır gibi iman ettim aşka
üstü açık rüyalar görüyordum hep
karanlık uykular birikince her gece boğazıma
yalvardım tüm insanlığa dualarca
peygamber sancısı bir sabırla
aşkı gömün artık kurtlanmış sadrıma
ben
üşürüm körpe kumrular gibi vurulmuş dalımda
savaşa uyanmış vakitler hep bir mağma
ve denizin elleri ırmaklarımı boğunca yatağında
asarım davamı lambasız kalmış İstanbul şakağına
ama korkuyorum bu karanlıkta işte
b/as beni telaşlı b/ağrına
orantısız gece kan kusuyor içime
merhamet koş durma
içim bir ölü(m) meydanı anne
sen yoktun göğü yırtan adımın kaynayışında
ne yıldız
ne mehtab”ın şavkında bulamazdım izini gün gece
aransam da sürüm sürüm bu yel yüzünde
ezanlar keserdi duaya bakan çorak yüzümü her defasında
ondan güneşin omuzları terlerdi çöl karanlığımda
ve geceler umut ışığımı yeminsiz bir inkarla yutunca
ben yine seni taşırdım cansız bir kelebeğin çıplak kanatlarında
zamanı kuşatan semanın lamekan katına
derviş çilesi bir susuşla
adını çaldığım masalların final taşında sevinirken ölüm
yıkanırdı cesedim ruhsuz bir mevtin nokta başında
ve ben ölemezdim her defasında
hayat ve adın arasında şeddeli kalınca
gelmesin dilerdim yeni bir sabah daha gelmesin
v”av yutan sancıma gündüzler değmesin
artçı kâbuslar bir fırtına gibi uyanırdı içime
atardı seni şahdamarımda kal diyen bir kahır
la
çığlık
bir dua
ve tutardı kalbimi her gece ellerin birde
başımın omzunu g/özlediği kadar müntehir
o sessizlikte
çöz beni ve sev ölümün kördüğüm sesinde
soluğum olsun sana pan/zehir
ya da boş ver geç aldırma
sevme artık vesair
bir masaldı kader annemin yüzümü öptüğü kadar
yağmurları ucu ucuna bağlardım her geçen dün bilirsin mi
bu günün kuraklığı sızılarımı yarına b/asınca
düşlerimize son bir yağalım belkisin de diyordum hani
aylardan telaşsız bir haziran düşerdi aramıza
mevsim kabuğunu soyunca bu yorgun baharda
dikenler çıplak bir ağrı olurdu ay temmuza koştukça
ve çökerdi içime heybetin seni özlediğim her anda
cennet kadar uzaktın
cehennem rengi suskun
oysa belliydi hükmü ateşin adresi bana
ondan kovulurdum secdelerimde mahzun bir azarla
akıllı uslu ağladıkça sana
susardım aşka
mecburdum anla
önüm ardım dört yanım Mevla
yer ile gök arası bir çığlık kopardı sonra
damlalar üstümüzden müteessir kovulunca
yıldırım yağacaktı birazdan belli
ateş bile toplanmıştı kül yuvasında
sema dilsiz bir şairdi yerinde
meleklerin yurdu yine hep çile
şahit olacaklar bir yeni ölüme daha az sonra
merhamet göçerdi mavillikden ebedi o kinle
umut ağacına son balta değince
hapsolurdum kara bulutların göz çukurlarında
ezilirdi içimde can kusan bir Leyla
beklerdim toprak gibi gururla gelecek olanı
ve hayat köprüsüne bir duhan daha inerdi
terk ederdi yer yüzünü nehirler öyle sessiz
lal akardı yüzüm uzak pencerelerde bakarken yaşam
gözlerimin çapı bir kıyam kadar şekilsiz
ve birikmesin diye içimize yeniden sesimiz
boğazımda kördüğüm bir hıçkırık rengi b/akardım renksiz
artık bil
ölemiyordum sensiz
ecelin elleri neden böyle çok hissiz
zamanın rikkatinde kırılırken hüzün
romatizması azardı içimdeki rüzgârın
ezip geçerdim sana bakan yılları hiç aldırmadan
boğum boğum haykırarak duy beni derdim yar(a)daşım
la
içerdim adının söz yaşlarını içimde dua dua
kuşlar derdim yine kuşlar en büyük derdimiz
bölünürdüm muzdarip bir savruluşla
ve nihayet
senden habersiz şiirlerce sana sığınıp satırlarında
s/inerdim en son dudaklarında kan/ayan “kün” sokağında
kırılırdı serçe parmağı göğsümün tam ortasından
acılarına bulanarak
yelkovan kuşları yırtardı içimde seni
ve sana koşan zamanın sesini
gömerdik damarımda öylesi kanamalı
Kudüs”ün organik gülüşü gibi
yaralıyım işte böyle çileli
taşınıyorum yine anlayacağın seni
alnımın yazgısında gürlerken sana ömrüm
toprağın günahı ne çok diyorum nasıl bir aşiyan bu çözemiyorum
ne çok ceset kokuyor ellerim bu gün
intihara teşebbüs ettiğinden beri her dün
seni bir cinayet gibi günbegün karmaşık sevdim
ki biliyordum kavli suçumdun
ve ateşlerce günahında ayan büyüdüm
bunu da biliyordun
ve bir çocuk daha gömüldü içime gördüm
suçlu artık kader değildi
seni kederle tövbede söndüm
kapısı örtüldü sana bakan ellerimin
artık öksüz sün
bundan çok fazla eminim
bu sana son sözüm
unutmadı beni ölüm
sende unut (y/an)ma sevgilim
çünkü bu sabah düş yiyen kuşlar
sıcak bir teni toprağa gömdüler
ve Annemin h/içi kadar
sevip bana acımadılar
HA”y durma cevap ver
bana kanatları(m)nı takacak kim var
parmaklarım s/onsuz bir gök bu aralar
ararda öyle bir arar
uyanın artık diyorum uyanın kuşlar
ödenecek borcum var
yaşımca yaşadığım kadar
...
MHD
Mehtap Hümeyragül DALLI (Lavi_(n)_Su)
Emek çekilerek yazılmış güzel şiirinizi kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.
cehennem rengi suskun
oysa belliydi hükmü ateşin adresi bana
ondan kovulurdum secdelerimde mahzun bir azarla
akıllı uslu ağladıkça sana
susardım aşka
mecburdum anla
önüm ardım dört yanım Mevla
özgün bir şiirdi.
tadıanda bir eser.
önüm ardım dört yanım mevla ifadesi ne kadar ulvi.
mevlasız bir hayat ne kadar manasız.
bir kuds-i hadiste: ben sevdiğim kulumun gören gözü,duyan kulağı olurum...
yani kulumun önünde ardında ben olurum...
iblis sedalı günahların en güzide kalkanıdır mevla aşkını giyinmek...
tebriklerimi ısmarlıyorum bu güzel şiirinize.
AYKAÇ
oysa belliydi hükmü ateşin adresi bana
ondan kovulurdum secdelerimde mahzun bir azarla
akıllı uslu ağladıkça sana
susardım aşka
mecburdum anla
önüm ardım dört yanım Mevla
özgün bir şiirdi.
tadıanda bir eser.
önüm ardım dört yanım mevla ifadesi ne kadar ulvi.
mevlasız bir hayat ne kadar manasız.
bir kuds-i hadiste: ben sevdiğim kulumun gören gözü,duyan kulağı olurum...
yani kulumun önünde ardında ben olurum...
iblis sedalı günahların en güzide kalkanıdır mevla aşkını giyinmek...
tebriklerimi ısmarlıyorum bu güzel şiirinize.
AYKAÇ
Çok güzeldi,öykü tadı bıraktı damağımda.
Saygılarımla.......
Saygılarımla.......
atilla durukan
4 Haziran 2012 Pazartesi 14:55:30
bahat gibi duyguların harmanlanmasını okuyorum ve toz duman içindeki aşkı n gelişini ve özleyişini görüyorum aziz dost kalem ellerine ve yüregine saglık
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 4.6.2012 00:23:13
Puan
: 95.0 / 19 kişi
Okunma Sayısı
: 1822
Yorum
: 9 yorum
Beğeni
: 11 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.
ve sana koşan zamanın sesini
gömerdik damarımda öylesi kanamalı
yaza yaza anlata anlata unutulmuyor bizzat denedim ölü kuşlar sokağında ne kadar ölü kuş varsa canlandı ruhumda...
Kaan İnce kadar başarılı olamazsam takipçinizim bundan sonra çok kutladım...
Her daim yürekten sevgi ve saygılarımla...