Dar yolların ayrımı
Terki zor adımların kolları
Uzarız mesafesiz tozlu
Taş duvarlar tarih yıkıntılı...

Kırılır eski şehirler soğuk taşlarım örülür
Kansızlığı tutar tutunamamanın eşiğini
Küfür kaldırmalarımda basan adımların yüzümde...


Çalınsın, utanmasız
Yiğitlik pisliğindeyim tükürdüğüm denize
Saçılır köpük uykusunda...

Kaldırırım şehrin mezar taşlarını
Toprağından üzerime ruhlarını dökerim
Kalkacaksanız kalkın ulan...!

Uyanın bu kadar uyudunuz daha yetmedi mi...!
Işığı solan şehirde yatmayın
Gidin pisliğinizdeki şehrin topraklarına
Gelmeyin bir daha kirli ayak basışlarınızla...

Çiğnetmeyin içimde yaşayanları
Siz öldürmeden ben ruhları öldürdüm sustum
Daha kaç şerefsiz geceye sarılamam gönülsüz...

Volkan ne kar eder içime
O küçük kalır ortasında
Katledilen şeyler yakılır lavlarda
Etna..! dur etme...! demem diyemem
Dökül kokunla uyut beni...
Yada ben dökeceğim tanrıları dizinize
Mülteci isteksiz ölümlü ruhumla
Kıraçam her şeyimi kendi kırbacımla...

En dik çölde kum tanesindeki en büyük şehir
Yansın yalnızlığımız küfrümüzle
Zeus pisliği çık savaşalım
Tanrıların utandığı o arenada...

Ölüm kusalım...
Kalkanı indirik
Keskin kılıçlarda saçılsın IŞIK
Öldürürken ölelim
Yüreğimiz paslı hançer olsun...
Biz dehşetin sevinciyle savaşalım
Öpüşürken kılıç kalkan sözlerimiz...

Sen ölür ben
Ben ölürken sen
Üzülürüz bilirken...

Ben topluca bu şehri önce kendimden geçirdim
Tüm kanları içerken en son ikimiz öldük
Bilinmeyen bir çağın çöküşünde...vedayla...

Kılıcı indirilen şiirler, katilime ferman etmişken
Ben seni anlatamadım diye boyun verdim
Kör kalmış giyotinimdi ....Sen gibi...
En son kafamdakileri sunağıma sunarken...
Beynimdekilerle, sen, aynı anda dağıldık
Parçalanmış yüreklerimizle, savaşmadan seviştik...