Dağılır ruhum
tuz buz olur dökülürüm
harabelerimdeki hatıralar
dökülür elek altına, ayaklarına dökülürüm...

Toz olur toprağa karışırım yağmurun kokusunda
Savrulurum sana sarılmalara
Önce saçlarını koklar rüzgar
Sonrasında senli tenini...

Ayaz çalmış demire yapışır ellerim
Dudağım yapışmaları kıskanır kururken sesim
Üşürüm sarı düşen her yaprakta...

Çınar büyüklüğü küçük saksı yüreğim
Ben ağlarken sularım yağmurları bilirsin
Yeşermek vardı kış ortası zemheride
Biz zoru seçtik kolay olmayan yanlarımızla...

Bir yanımız yetim bir yanımız zehir zemberek
Adam gibiydi sevmelerimiz
Ten et ve ruh gibi birleşirken ikimiz
Ve saatler zehir olan zembereğinde döner...

İnfilağı yüksek patlamalarına hazır ve nazır
Tahrip güçü yüksek bir mevsim açar
Patlar papatya en beyazından
Gelinliği olan beyaz kavuşmalarımızda
Sıçrar damlar beyaza kan kırmızı kan
Ve biz düğün gecesi ölürken birleşiriz... ayrılıklı sevişmelerimizde...