Ad VIIICeren’e I. Soğuk betonlara kan gibi sızdı içim. -Ceren!- Yalın ayak balkonlarda avuç avuç gözlerim. Bir gök seyrettim ki adın Bembeyaz kuş çığlığı... II. Cennet kapısında bekleyen O mor hüzünlü kadın Bir adım dahi atmamış meleklere ’Allah’ım beni affet Belki oğlum gelir diye Burada duracağım!’ III. Aynalarda siyah kaldı -Ceren!- Ne zaman geriye baksam Adından bir harf düşürüyorum O kavak ağacının dibine Ve Şubat’a... Utanarak bir yaranın kuyusundan Ellerim yine cam buğusunda Adının baş harfinde ellerim. IV. Ey acıyla örtülmüş yeryüzü! O’nun adını bağırmak için Bu sefer ölmeyeceğim! Gözlerimde kocaman güneş Sıcacık bir Mayıs çocuğu gibi. Adının umudu için -Ceren!- Gökırmak kenarında beş harfle uyandım. Bir perde açılmış gibi eski sokak evlerinden Yapraktan bir kelebek havalanmış gibi... kıyıdaki adam beykoz mayıs 2012 |
Göç'den Ad'a ne hüzün.
Var olsun şair.
...