Geçkin
gece süzgün
geçkin sevdalar deminde ağlıyor içimiz... bizden geriye sıtmalı sevdalar kalır usta bir de her şeyi yutan zaman yani kör sağır dilsiz tanrısı acımasızlığın... diyelim de kırık kalp bohçalarımızı diksinler başlarımıza mezar taşı yerine yani aşklarımızın adını ki bitimsiz yolar ağrıtmasın başını bizden sonraki sonrasızların... ömür bir çocukluk anısından arta bir çift göze harcanmak değil mi ki usta... şimdi elimiz kolumuz bağlı toprağın tadında karar kıldık ayrılığı kanıksadık çıkamadık içinden aşk denizinin çakıldık yalnızlık uçurumunun kör noktasına... ama olsun umudumuz sevdamızın alınteri be usta biz yaşamamış gibi ölmedik hiç ölürcesine karşısındaydık yalan zamanların... sevdik çünkü... sevdik be usta... kağan işçen... |