O Islak saçları sanki rüzgarda raks ediyordu....
telleri buram buram mis kokuyor türkü tadında derin bir özlem çekiyordu.....
oysa ıslak dudakları sevgi kokuyordu,sevgiye aç yüzü hüzün doluydu....
bazı sözcükleri yutuyor bazı sözcükleri ise acı ve hüznün getirdiği keder ile haykırıyordu,çÜnkü yaşam doluydu....
o hüznün diyarlarında doğmuştu,düşlerini arıyordu hayalerine ulaşmak için.......

o nun adı yalnızlıktı,tek başına oturur,tek başına kalkar,tek başına düşünürdü...
bazende hayaler kurardı..
kendini bahar kokulu tarhlarda zannederdi...
sevgiyi bulurdu o kısa süreli düşlerde bile....
mutlu oluyordu sonradan düşlerinin farkına varıp hüzünlü yaşama dönüyordu....

O nun adı yalnızlıktı kendisi ile birlikte hayaleri yıkılan bir kentin düşlerini kuruyordu..
Hüzünlü yüzünde o sıcacık tebesüm hiç eksik olmuyordu,düşlerini kurarken bile.....

bazen mistik bir yerde oturur,acı bir kahve içerdi,içerken mavi gözlerinde damlacıklar akar,
farkına varmadan acı ile yoğrulmuş hüzünlü kahvenin içine karışır,derin bir anlam oluşurdu...
onun adı yalnızlıktı yaşamı ve insanları seviyordu,umutların bitiği yerde umutları arıyordu.....

onun adı yalnızlıktı dört tarafı surlarla çevrili kaderine teslim olmak istemiyordu....
yenilgiyi kabul etmezdi,bir gün kurduğu o düşlere ulaşacağını biliyordu..