Geç Kalınmış
Geç Kalınmış
terim damlıyor kaldırımlara dipdiri bir mevsim yalnızlığımda karıncalanırken polen tozu gülümser yüzüyle yeni hayatlar peşinde... sensizliği ölüm de bastıramaz bunu bu bahar daha iyi anladım eve geç kaldığım halde dışarıya doyamamaktan değil ama badem ağaçlarına dalıp gidişimden... abartılı iyimserliktir yaşamak geç kalınmış aşkın ertesinde akşam yağmurlarına sığınmak kadar acıtıcı bir yalnızlıkta değişik sokak kokularıyla gönül eğleyen boşluğun uykusuzluk seramonisinde... ağır koyuluğu biter kışın kuşlar yabancılaşır donukluğuna gözlerimi güne açışımın bencilleşir anıları sahiplenmek gömülürüm umutlara yaz sıcağına yakın bir yerde... kağan işçen... |