sensizliği besteliyorken aklım
sakın sokulma
dokunma her hücrem har
nasıl olduysa bilemedim
koşarken peşinden
gönül suretinin
eşgaline nur yürüdü gözlerimin
aşk büyüdü
ben büyüdüm
sus dediler dur yerine
söyleyemedim
sen ardımda kaldın yar
ben seni aynı yolda sevmedim mi

kalem hakkı için kelam et
hesap dürüyorlar bohça bohça
siciline kara düşmüş aklarımın
ellerim yok
yoklarım
dil üstü sancısında
ah zelilim
doğruyu söyle
dilime şeker diye
şarabı sen sürmedin mi
bir kadeh daha konuş
ben senin gözlerinin
göğsüme yatan rengini
sarhoş değilken sevmedim mi

son kez
birkaç hece daha ekle
boş kuyulu gecelerin zulmetine
saçlarımı ör ilmek ilmek
her harfine
dibi delinmiş hayallerimi bağlayıp
kovalarca sen çekiyim kendime
çık içime de uzan
şu sırtımıza yük aşka
masum et el izimi
gömleğinin ardından
son kez bak şimdi gözlerime
senin gözlerin yusuf değil mi

ben seni onu seven gibi sevemedim mi