Duydun mu nora

hiç duymadığım bir şarkının
nakaratına asmış yine kendini

İpi çekiliyor yalnızlığın
içimin hasret odalarında

"Hiç duyulmayan şarkılar da söyleniyormuş
Yastığın sol yanına düşünce sevda"

Olmuyor nora
Bir nefes boyu bile dokunulmuyor ona
Söylesene neden dalgalıydı saçları
Ve gözleri bunca derin
Ve karanlık
Ve yalnız
Ve ahh

Ardımızda adımlarımızı öpen sayısız günah

Faniyiz nora
Nefesimizin biteceğinden habersiz bitiyoruz bir bakıma hani
Hangi ışığın etrafına toplansak hayat var diye
Cürmüne bakmadan yakıyor cüssemizi
Oysa hergün karanlığa ölen ışıkta fani


Gördün mü nora
Yine nereye baksam o oluyor
Ne dinlesem
Ne yesem ne içsem
Ne ölsem nora
Ne yaşasam

Sır saklayan birkaç hece
Dilaltı’ma gizleniyor
Tam ona bir şiirin ortasında
Sarılacakken
Düşüveriyor sol yanımdan
Bir kaleme sürçe sürçe
Kendisi şiir oluyor
Kendisi hayat
Kendisi ömür nora
Kendisi ibrâhim
Kendisi ismail
Kendisi kurtarılmış ölüm
Canıma sulanan azrail

Kayboldum nora

Musa’nın beşiğiyim
İçim dolu
İçim yaş

Alsın içimi içine
Ya büyütsün ikimizi
Ya da
Boğsun Nil’in sevda suyuna bizi

Dua et

"Yağmurlar dinmesin nehirler taşsın nora"