Ağladığı sesi saklayan serçeler gibiyim
Hangi hasretin kaldırımı öpse alnımı
Oraya kusuyorum
Yalnız ve sarhoş şiirlerimi
Söylesene
Nefs’im ritmini tutturamadığında nefesimin
Gözlerinin küfesinde gözlerimi taşırmısın?

Bir seni alıp çıkıyorum düş başı nöbetlerime

Kızıl saçlarımda dolaşırken
Gece vardiyaların
Ellerinin eksilişine ağlıyorum utanmadan
Öyle ya!
Hiçte yabancısı değilim bu sokakların
Hatırla sen de
Her sendeleyişimde
Alnımdan öperek uğurlardın

Bir seni alıp çıkıyorum kendimden dışarı

İçi boşalmış bir gecenin kapı ardında
İçleniyor hayallerim
Göğüs boşluğumda ülserli bir yumruk
Sensizliğin kramplarını vuruyor ardı ardına
Senin kadar gelmeyecek sabahlara
Eğer tutsabilseydin göğsünde
Yetim başımın düştüğü boşluğu
Uyandırmaya kıyamazdın

Bir seni alıp çıkıyorum herşeyimden

Yani gözlerimden
Evvelimden
Ahirimden
İçini alıp içimden

Bu gecede gelmezsen bir daha hiç gelme

Ben

Bir seni alıp çıkıyorum bu şiirden...