Affet beni
Buz gibi bir şehrin
Sabahında yanıyorum
Sensizliğe açılmış kollarım
Bir sağa bir sola uzanmış
Kırığından habersiz dallarım
Ve sarpa saran yarınlarım var şimdi

Gecelerim çekilmez oldu
Her ışık huzmesi
Kendi gölgesinde boğuluyor

Seni özlüyorum...

Yeni bir meydan savaşı açıyor
Hasret dolu düşüncelerim
Alnımın çatlayan yerinde
Her iki koldan saldırıyorlar
Bir dost
Batıyor sancılarıma
Bir yar
Hangisini önce sarmalıyım
Bilemiyorum

Yar diyorum; yaram kanıyor
Dost desem; çok kan kaybetmişim
Ben kanıyorum bu sefer taze taze
Çaresizliğimin üzerine

Yolumu şaşırmışım
Şehrinin dil bilmez yabancısıyım
Adres sormaya korkar oldu
Mülteci bakışlarım

Ben dost gözlerinde aşk’ı aramışım
O’ndan yanılmışım...

Sonu ölümü gösteren
Bir pusula işaret ediyor gözlerin
Konuşmuyorsun
En çokta sohbetini özledim
Belki de susmanı seviyorum bu aralar

Bıraksan söylenecek sözlerin var ama
Sakın hesap sorma bana
Utanıyorum
Verecek cevabım yok
Söyleyecek sözüm
Hesabımdan hesabına aktaracak
Yüzüm yok benim

Aşk’a salâ okuyor saba perdesinden gamlar
Dost diye ağlıyor bak senden sonra yıkılanlar...




Filiz Akan