daha inmeden
kendi sırtını yakan
dev yıldırımlar
yazgısına düşünce
gönül bahçesinin
saçları çoktan dökülmüştü
kaderimin

tam da hasat zamanıydı aşk’a
elde yok avuçta hiç durmayan
bir sevgilinin
kurtarılacak neyi kalmıştır
günah sızan
hayalinden başka

yetim avucundan çıkan
feryatlar gibi
sesinin kıyısında
kıyama doğrulur
ne gitsin istersin
ne....
kahretsin
bir isim koyamazsın
hitabından utanırsın da
ey.../ dersin
eyy...
medet

gözlerinin dibinde
tuzlu masum kütleler
gerçeğini inkar eden iki nehir
ucu ucuna değmeyecek gibi
yanağından dudağına
nasıl da tatlı gelir
yatağında boğarak
sevdiğini

git çocuk
bir daha inanma aşk’a


bağların bozguna uğramasın
artık başka şehirlerin dolunayı
göğsünde diz çöken her öpücük
ateşi yükselmeden yüreğinin
git yağmur ol
metres tutsun seni deniz
yüzüne düştüğün ilk damlada
ilk fırtınasını bestelerken sana
kanma

git çöl ol mesela
ıslık ol boş bir sokakta

ne olursan ol ama

sakın bir unutkan’a AŞK/olma