gurbet akıntısında kalbim
göğe bakmaya ağlama korkusuyla mahçup
ilk gençliğimi geçtim de geldim sana
kervan kıran tanımam
işçiydim hep
işçi olarak sevdim güzelliğini...

eski bir
yalnızlık anı şarkısından kalma
bu akşamın sensizliği de
gece yıldızları eskitti
üşüdü ormanları çocukluk kuşlarımın
apartmanları kızıla gömülür
kirli pencerelerimin
eski bir yalnızlık anı şarkısında
çimlenir sevmek yollarını
sana sonsuzadek koşmalarımın...

soluyorum
soldukça çoğalıyor düşünmek
yorgun açelyasıyım mutsuzluğun
tahta bir taburede teneke bir saksıda
o kadar ki ince ayrıntınım senin
parmak uçlarından ötede
kendini bilmez...

şairliğe öykününce gözyaşlarım
eflatun şuh bir kaçaklığa
hayatın kendisi bir yol olur
adımlarım tutulur
bağı çözülür dizlerimin
sadece içimdeki sen yürür
sızısı bir o kadar haylaz...



kağan işçen...