35
Yorum
15
Beğeni
5,0
Puan
1892
Okunma
boş bir sayfa açtım,gül resmi astım
kelebeği çıkardım duvarın soğukluğundan
kendinden kaçtın her garda
her içkide, kadında sustun bir duvar gibi
islendi soluk badana
resim içinde kaldı
ayçiçeği düş/lere
hapsettin ömrünü
altedemedin tümsekli kenti
seni yazdım,yaşadım bahçesinde gülün
güldüğüme bakma sen, kelebeği vurdular
bir günü kaçırdım, hızla gitti tren
bu yüksek merdivenlerinde nehrin
köprü kapandı
kollarımı bacaklarımı toplamaya kalktım
her gün pazartesi başlangıç,bahar
fırça,tuval önümde,gül
herkes onun için koşuyor
ne düzgün kent görünürde
26. 1. 1997 / Nazik Gülünay
Bu şiir aynı yılın baharında Varlık’ta yayımlandı..
5.0
100% (32)