BİR B/AŞK'A ÖLÜM
BİR B/AŞK’A ÖLÜM
Kutsanmış toprakların hazin savruluşuyla Kökünden sökülmüş bir umudun İç kanamalı susuzluğuyla boğuşuyorum. Ruhumun çorak deltasında Koparılıyor çöldelen düşlerim. Kalbimde medfun bir serabın mağlubiyeti Ve ben... Bir b/aşka soluyorum... Anlamsız bir çemberin kıskacında Ne yana dönsem Can çekişen hüzün... Dimağa atılan her serkeş çizik Vurur alnından acıyı. İliklerimde ölüm sessizliği Hücrelerim sus pus... Koynuma umut doldurmuşum Deşilsin yaram Bir b/aşka vuruluyorum... Bedenimde birikmiş hırpani telaş Saldırır gözlerime Onlarca katıksız yaş. Ne varsa hıçkırığa dair Boşaltmalıyım kör bir kuyuya. İç cebimden düşürürken mazimi Baş koyduğum hayatı bile almadan üstüme Topukluyorum yok/ol/uşunu şuh sevdaların. Kan bürünmüş nevrim Ayazındayım buz kesmiş hislerin. Sanmayın ki üşüyorum! Andolsun kalkmaya Bir b/aşka düşüyorum... Perperişan sözüm Ruhum nefessiz... Boğazıma yapışır kelimeler, düğüm düğüm. Kimse bilmez amansız çırpınışı Târumar eder adamı bu kördüğüm. Nihai tekerrür eder ezik dizeler Ve yüzüme atılan Beceriksiz şair yaftası... Sızlasa da incinmiş kalemim Başkaldırdım çığlığa Lâl olsun dilim Bir b/aşka susuyorum... Apar topar bir şiir çıkmazı Baskına uğruyor tümcelerim paldır küldür. Yakalanırken mâsum bir düşte Zulamda Aşk... Sorgusuz sualsiz tutuklanıyor çaresizliğim. Sürüklenirken kafiyelerim yaka paça Koca bir "sus" takılıyor çelimsiz isyanıma. Beynime saplanıyor o an hüzün ş/oku Tam da sendelerken hüsrana Müstebit bir hakikatin zulmüyle irkiliyorum. Toplanmış cümle mahşer Bilinmez belki... Limelenmiş aşkların kurbanı olduğum. Lakin isyana kalkar her yürek Ve karar: "Tez elden vurulsun boynundan bu düş." (İlk değil bu Dipsiz uçurumlara atılan son düş/üş...) Sorulur ardımdan son sözüm: "Vurulsa da beynim Düşümü b/ölmüyorum. Saplansın tarihe Ben... Bir b/Aşk’a ölüyorum... (Sezgin Karadağ) |