ARDINDAN...Gözlerimde çiy damlası Oldum olası ölüyorum Ne diriliş nefesimde Ne de bir tutam çığlık Sessizim Ses verebildiğim kadar Ne yalanlar döner durur başucumda Her şeyi gerçek sanmıştım Oysaki; Bir dokunuş kadar Kırılganmış tüm rüyalar… Daha demincek Yıkılmışken önüme cesedim Sırtımda bir leş dolaşıyor hala Ayaklarım cehennem çukurunca alevli Kim kurtarır Yeniyetme rezil hevesimi...? Her gün içsel manzaralar çiziyorum Kendi kendime Unutuyorum her seferinde Yalnızlığın bulanık rengini Aslında; Hep sonradan hatırlarım Nesli tükenen isimlerin bir daha yeşermeyeceğini!.. |