Bir akis
Gülüşen yanılsama…

Hayat da bazen böyle
Deliler gibi hatırlamak isterken
Hiçbir şeyi hatırlamayıp
Her şeyi unutmuş olduğunu
Fark edersin bir kez daha.
Ama dönüp baktığında
Koskoca bir mazi koşar ardından
Yakalamak istedikçe
Sen kaçarsın ha bire
Atinin kollarında buluverirsin kendini
Yakalanmak istemezsin bir türlü.

O gün
Son gün
Gelir, seni bulur
Diz dize
Göz göze
Başbaşasın tüm benliğinle
Anlarsın son kez pişman olduğunu
Ama hiçbir şeyin önemi yok…
Caddeler
Kulaklarına tıkarken korna seslerini
Ezilme tehlikesi geçirdikçe umutların
Dengesini kaybeder her ölüm
Düğmelerini söküp bedeninin
Karşıdan karşıya geçmek istersin
Ve devrilir düşersin bir kırmızı ışıkta.

Ne dizindeki parça yamanır artık
Ne dudağındaki dikişsiz yara

Bir kez daha susarsın:

‘Ayna ayna
kırık dünya!
Kaldı mı inancın
parçalardan fışkırmaya?..’