Sen Dağınıklığısana başlayalım dedikçe raflar tozlanıyor siyah beton denizin ortasında ışıklar içinde dalgalanıp duruyor evler bacası var,kapısı var, sesi var hepsinin açılmamış kapılar gibi okunmamış binlerce not ömür kırpıklığında seni aramak sıcak ve tekil hala yağmur tutmuş bir otobüsü camına bebek ayakları çizilmiş tıka basa geçiyor hızla dağılıyor sokak köpekleri akşam üstü telaşı gibiyiz tanımsız olanda ustasıyız uzak yerlere düşüyor bakışlarımız sabahlarımız küfleniyor cesetlerimize öykünerek ceketlerimize sığınıyoruz rüzgar kalkıveriyor karşı tepeden çocuklar uyanıyor işçiler uyanıyor tren garları vapurlar uyanıyor kara ağaçlar şarkı söylüyor uzak dallarında kadınların birden yanıyor sigaramız soğuk gibi ürkek duruşuyoruz sen dağınıklığında K.Y. |