OYUN
Tümsekte sek sek oynayan umutlarım vardı
maviye çalan misketlerim hayallerim delik cebimden düşen düşlerim yarım atan yamalıklı yürekli sevmelerim hep ip atlatırdı hayat ayaklara takılan sıkıntılarım düşünürken yanardım yakartopuydu hep sol yanıma çarpan yakalacıkça çoğalan canlarım bir de acıyan acıtan yanlarım oyunlarım sırtıma vurupta oyundan çıkmalarım topacım dönerdi yuvarlaktı dünyam kınnaplara sarıdığım dönme hızım yorulurdu zendeler düşerdi ben gibi zerkeşt düşlü oyunlarım düşerdi çamurlu toprağa sapladığım paslı çivilerimdi kaderim her çizgisinde sonu olmadan uzayan kader çizgilerim hep beş taştan biri düşerdi ellerimden şansım işte yetişemezdim yerdekini alırken havadakileri yakalamaya yıldızlara karışırdı dileklerim gece çökerdi önce sokaklara oynayan çocukluğuma gözü kapalı kör ebelerim gerçeklerden saklanmalarım karanlıklarım kaybolmalarım boyasız kalırdı hep boyama kitaplarım bir top çarpardı pencerem kırılırdı cam kırıklığına karışan çocukluğum top patlar oyun biterdi her seferinde ama dünya yine dönerdi hileli oyunlar oynanırdı herkes sürekli yanıp dururdu... "oyuncağı elinden alınmış bir çocuktu ağlamalarım, yağmurdan önce ıslanmalarım yarım kalırdı hep oyunlarım ümitlerim" |