Göz Kapaklarınla Ört Üstümü
gözlerimi ikinci kez kırpmadan geçti
sensizlik sandığım ürperti saliseden kısa yıllarımdın sadece aklımda yarattığım yalanımken yakın gerçeğimken uzak tam ortasındayım ayrılığın... saçların sonbahar gibi dağınıktı her halini başka okşadım tel tel döküldüm savruldum insan bir kez mi ölür sanırsın ben saçların kadar öldüm kül kül saçıldım kavruldum... gözlerin tanrının gölgesi renginde bir tek gözlerinde dalar ömrüm en huzurlu uykuya kör karanlıklar kıskanır bakışlarını göz kapaklarınla ört üstümü ölesiye kalmak istiyorum sende... ve kim demiş ki ayrılığın içinde kavuşmak yoktur diye yalnızlığım sensizlikle ya... kağan işçen... |