TOPAL SEVDA
uyuşuyordu her yerim
tutmuyordu hiç bir tarafım bulunmuyordu kan guruplarım ve sana olan kırmızı aşklarım morfin yemişti yüreğim gecenin karasını içine çeken bir enjektör damarımdan içeri girdi serum şişelerinde bilmediğim şiirler dilim kurur sana acıkırım hastane odalarında asılı duran serumlar besler beni gelmediğin ziyaretlerimde bir doktor bir hemşire bakar asılı duran şiirlere çalmadan kapımı bir hayaletin gelirdi sarı odalarımın duvarlarına belli ki morfin etkisini yitirmiş bir duvardaki silüetine bir yuttuğum haplarla yutkunurdum ah yansıman yokmu bu sarı duvarlara beşik kerpmesi sevdalarım fabrika dumanlarım vardiye vardiye seni düşünmelerim mesaide sana artırmaya çalıştığım umutlarım bir dişlinin arasındaydı kazandıklarım birde kaybettiklerim sol bacağım, sol yanım kesilen baçağım ağrımaz bilir misin başım dik ayağım eksik bir de sen eksik sen başkasına nikah kıyarken yüreğim aksadı ben adına TOPAL SEVDA koydum onu da serçelere söyledim koltuk değneklerimle sevdim onlara topal olmayan sevdaları..... "Ayaklarımız topal kalsa da, yüreklerimiz koltuk değneksiz sevsin hep" |