Güneş Sarısınayorgundu kanatlar güneş sarısına benzemek istiyormuşçasına kaba saba gülüşüm zamana sarılmayı bırakınca dinginleşti gözaltlarım sensiz olmazdı biliyordum... bırakıp her şeyi birbirinizi kullanır oldunuz sanki buz tutmuş caddelerin iç sızısı ilgilendirmedi sizi yangınsızlıktı kaçtınız sokağın berrak içtenliğinden güvercin soluğuyla geçtim aranızdan... ilk harf olmak anlamsızdır ilk rakamı sonsuzluğun sıradan bir günün sakin yoluydum beni görmeden geçsen de olurdu üzerimden umuda ulaşmak kadar yarının yükünü taşımak da insancadır ve beklemek direnç üretmektir yeni bekleyişlere... özleme tutun hasrete sarıl öğren kavuşmayı... kağan işçen... |