KÜLÜN KEDİSİKaç vakit geçti... kaç evvel zaman içinde yaşadım ahır zamanı... tutmadım seceresini... kayıt altında bir örselenmiş düşlerim var bir de yeni içinde kırığım... gerisi bok püsür... Ağlak hüzünlerin değildim afilli kontesi ben o hengamelerin içinde sümüklü kül kedisi... yalnızlığın yeşil dişli kanlı ağzına kondurdum en şehvetli öpücüğümü dudaklarım ki şehvetin acemisi... Tılsımını yitirmiş renksiz masalların ortasında gerçeğin alevden çemberi yakıyor yorgun hayallerimi... Söyle!Damarlarıma hayat pompalayan fosilleşmiş kalbim! Seninki hangi masalın sonuna yetişme telaşesi? ... |