S/ONSUZ’Sokağın tavanı kadar’ Yarım bir masalın ardından öle öle yaşıyorum... güneş yüzünü çevirmiş zifire alışıyorum... .../... Rüzgârı rayber eyledim geceyi yoluma rota... ben her sabah seherinde senden kalma alabora... Bu kederde gözlerini kibrit edip çaktım bin kez... Avuçlarım tutuştu hep/gözlerin ki yanmak bilmez... .../... Sorma bana bilmiyorum bildiğim tek şey sensizliğim... küllenir sandım bu yangın gün geçtikçe azar azar meğer yine yanılmışım bugünüm dünümden hâr... Bu gece de sözlerini zehir edip içtim bin kez... Ciğerlerim kurudu bak/ sözlerin ki beni bilmez... .../... Söyle bu nasıl yaradır her anımda sızlasın? dağladıkça yüreğimi böyle dermansız kalsın... dikiş tutmaz demiştik ya bırak hep sana kanasın... Bu mahşerde yokluğunu kurşun olup vurdum bin kez... susamadım beni affet/sesim suskunu dinlemez... S.G |
küllenir sandım bu yangın gün geçtikçe azar azar
meğer yine yanılmışım
bugünüm dünümden hâr...
Bu gece de sözlerini zehir edip içtim bin kez...
Ciğerlerim kurudu bak/ sözlerin ki beni bilmez...
.../...
betimlemelerı, kurgusu ve duygusuyla seçkın bir şiir okudum
tebrıklerımı bırakıyorum