Su ve ateşin aşkı


Ateş bir gün suyu görmüş yüce
dağların ardında
sevdalanmış onun deli dalgalarına.

Hırçın hırçın kayalara vuruşuna,
yüreğindeki duruluğa
Demiş ki suya:
Gel sevdalım ol,
Hayatıma anlam veren mucizem ol...

Su dayanamamış ateşin gözlerindeki sıcaklığa
al demiş;
Yüreğim sana armağan...
Sarılmıs ateşle su birbirlerine
sıkıca, kopmamacasına...

Zamanla su, buhar olmaya,
ateş, kül olmaya başlamış.
Ya kendisi yok olacakmış, ya aşkı...
Baştan alınlarına yazılmıs olan kaderi de
yüreğindeki kederi de
alıp gitmiş uzak diyarlara su...

Ates kızmıs, ateş yakmıs ormanları...
Aramış suyu diyarlar boyu,
günler boyu, geceler boyu
Bir gün gelmiş, suya varmış yolu
Bakmıs o duru gözlerine suyun,
biraz kırgın, biraz hırçın.

Ve o an anlamıs;
aşkın bazen gitmek olduğunu.
Ama gitmenin yitirmek olmadığını...

Ates durmuş, susmuş, sönmüş askıyla.
Işte o zamandan beridir ki:
Ateş sudan,
su ateşden kaçar olmus..

Ateşin yüreğini sadece su,
Suyun yüreğini
Sadece ateş alır olmuş...

CAN YÜCEL

eşlik etmek istedim Can babanın bu şiiri ile
Rozam günümün şiiridir..Gönlümün gözdesidir her satır
günde görmeyi çok isterim..
Her cümlede aşkı okusun tüm okuyucular

Çok sevgimle




Nilgün ARIKAN tarafından 3/10/2012 2:44:37 PM zamanında düzenlenmiştir.