Leyleklerin Eksik Metniakşamüstü atmış kendini kara kuşların kanadına kıstırıp ayın şavkını koltuk altına kurumla süzülüyor koynuna gecenin yok tabi ardında ne dizini döven bir sabah ne tuzunu döken vakti öğlenin kolları varacağı mevki sevdiğinin sanma ki konuşuyorum doyumsuzluğundan kıskançlığımın bilir misin tadını sofradan yarı aç kalkmışlığın saplayıp kızıl başlı kara mızrağı yüreğinin inci tohumlarına sevda yelinin başındaki yerini devretti göçen leyleklere bahar çiçeklerim bu leylekler ki kırıldı sandım dönerken pusulalar meğerse ben cahilmişim tabakalar kazınmış gagalarından kamçısı duvarlara yapışan rüzgâra tezat susturmaya çalıştıkça sessizliğini yüreğin boyamaya çalıştım kendi kanıyla sevdayı ve hiçbir zaman vermedi hasadı can suladığım sevda toprakları sanıyordum ki aşkın sonunda söz olmak acıtacak canımı daha çok ölümün önünde kelam olmaktan şimdi bildim ki değilmiş önemli ikisi çok kelime varmış doldurmaya eksik metni Blackless |
ah evet, belki de en iyi bilenlerdenim ben...
sonra şeyi de biliyorum...
yolda para bulurum diyerek bakkala doğru yola çıkan çocuklar biliyorum...
sonra... yanlışlıkla başka birinin elini tuttuğu için yanlış elden özür dileyenleri de biliyorum...
ondan sonra..
doymalarına rağmen sofradan kalkmak istemeyenleri de biliyorum, insanlar doydukları anda yemeyi bıraksalar belki de dünyada hiç aç çocuk kalmayacak değil mi...
neyse konuyu dağıtmadan bitiriyim yorumumu.. iyi geceler...
godot tarafından 10/9/2007 11:58:48 PM zamanında düzenlenmiştir.