KARANŞiirin hikayesini görmek için tıklayın BU SİTEDE ÇOK SEVDİĞİM ANNEM AYŞE KARAN A İTAFEN.....
ben alıştım gemilerin kalkışındaki sessizliğine
alışamadığım senin bu neşesizliğine bilirim sallanan mendiller olmaz kalkarken limandan çığlığını duymamam bu şehri saran dumandan dağılır mı içindeki hüznün bilmem dalgalara sarılsam da yanına gelsem güldürürmüyüm bilmem annem haydi gel limana sevdiğin çiçekleri getirdim rıhtım sen kokar birde buram buram yosun çiçeklerim sen koksada ben senden yoksun sis çökmüş bineceğim vapurum avlumda bir deniz getirsem avluma iki damla deniz avcumda acını silsem seni görmek için adın buğulu camlarımda bırakıp gitme beni götürme eşyalarını bavulumda şehrin ışıkları söndü ay küstü karanlık üstümü örttü kabusların üstüme çöktü küstüm çiceğim de bana küstü sen olmasan su kökümdeki yeni küftü cebimde bana verdiğin cümlelerin birde bana anlatığın ninnilerin aklımda hep senin sevdiğin bahar çiçeklerin hangisini sayacağımı bilemediğim kardelenlerin krizantenlerin benim kış ortasında gezişlerim baharı arayışım değil bu sana seslenişlerim bak kollarımı açtım bu limanda çarparken esişlerin gel bana yine baharları anlat güzel düşlerim Ey annem Ayşe KARAN Bu üşüyüşlerim senin hüzünlerin benim kara gemilerim senin üzüntülere düşmelerin... sana bahar çiçekleri getirdim kıştan çaldığım.... GEL HADİ BANA BAHARLARI ANLAT ANLAT TA DA SÜTE DOYMUŞ BEBEK GİBİ BEN DE UYUYAM..... GELMEZSEN EĞER... GEM VURMADAN BİNERİM BİNDİĞİN GEMİLERİNE... |