kim ölümü inkar edebilirki
onlar inkar etselerde
ölüm onları inkar etmez asla...

ve mutlak uyanacağız bir gün ölümün ellerinde yabancı o şehre

emr-i bil-maruf nehy-i anıl münker...


yeni girdiğimiz bu yıl derin bir muhasebe olsun üzerimize inş
Allahın gurbetine düşmemek dileğimle...

Kirpiklerimi ıslayan yağmur
Gürleme artık göz çukurlarımda
Takati kalmadı yorgunluğumun
Yaşamın çenesini bağlayıp ellerimle
Güneşi batan bir gecenin sonunda
Mutlak gömüleceğim "kün" emrine
Kırık bir sevinç halinde



Şurada bir çocuk gömmüşler işte
İzleyip uzaktan sessizce
Adımladım toprağı yine
Utanmaz bir yüzle hemde
Sustuğum için bu cinayete
Katilim gözlerimde
Suç/umuz ortak payda



Korkunç bir cesarete bürünüp şimdi
Öldüreceğim içimde tüm cinnetleri
Pimi çekilmemiş ölümün inadına
Kanımı içip şarap rengi gecede
Devredeceğim ruhumu sualsizce
Ölümün kızılcık kokan ellerine



Aldanmayacağım bir daha
Güneşe uyanan düşlerin sonuna
Çünkü gelen her yeni gün
Aldatan bir rüya



Yine kan ve yine savaş/yine ölüm gelecek mutlaka
Aradaki tek fark
Biri düşerken bir diğeri kalkar ayağa



Geç bunu sen insan/ım
Sakın inanma
Hem bilirsin bu dünya
"bir oyun ve oyalanma yeri yalnızca"
Hak sözüdür bu
Yanıltmaz asla



Adı umut koyuldu tüm yaşam boyu
Sabaha düşecek her yeni günün
Sonra bürünüp yeniden günaha
Kaybolup adi bir zevkin sarhoşluğunda
Bir de dönüp yüzlerini tekrar Allaha
Ölmeyecekmiş gibi çalışıp dünyaya
Asıldılar her fecr-in boynuna ısrarla



İstediler ve hep gözlediler ondan
Doyumsuzca
Koşturdular yer yüzünde amansız
Öyle kara bir inatla
İnsan ve sonu hep aldanma




Bir dualık nef(e)sim var biliyorum
Onuda ölüme saklıyorum
Gözlerimde umutlar düşüyor
Ben ateşe üşüyorum





Cancağızım
Öp beni gözlerimden
Dudaklarında yıkayıp tenimi hemen
Kalbine göm beni ömürden



Verme toprağın eline ruhumu
Korkuyorum hayatın renginden



Annem değil beni doğuran(?)
Bu yaşamı tanımıyorum ben(!)








MHD